Mutsuz Olmamızın Nedenleri?
Mutlu Olabilmenin Reçeteleri!
1- Mutsuz insanın, yaşama sevinci yoktur! Çünkü imanını kaybettiği için, sevinci de elinden alınmıştır!
(Biz onları göğe yükseliyor gibi dar ve sıkıntılı kılarız.)
Mutlu insan, yaşamdan lezzet alır. İnandığı için hep ferahlatır.
2- Mutsuz insan, özgüvensizdir!
Çünkü kendine yetemediğini, kendini sevmediğini düşünür. Şarjı bitiktir!
Mutlu insan, kendine değil Rabbine güvendiği için, kendini değil O’nun rızasını kazanmak için elinden geleni yapma gayretindedir. Kendine verilenlerle mutlu olur. Kendini sever!
3- Mutsuz insan, sevgi açlığı olandır. Çünkü en yakınlarından ihtiyacı olan ilgiyi, şefkati, bakımı görmemiştir.
Mutlu insan, kendini en yakın olanın Rabbi olduğunu bildiği için, O’ndan başka kimseden %100 sevgi göremeyeceğini bildiğini de bilir. Rabbinin kendisine seçtiğine razı olmuş, Allah’ta onun açlığını doyurmuştur.
4- Mutsuz insan, hedefsizdir!
Çünkü Neyi? Ne zaman? Kimin için? Yapması gerektiğini bilemez.
Mutlu insan, dünyaya gönderiliş gayesinin ölene dek, Allah’a yönelmiş bir kalp ile yürümekten ibaret olduğunun bilincindedir.
5- Mutsuz insan, plansızdır. Çünkü günübirlik heveslerle sürekli yapmak istediği şey değiştiğinden sabit bir plan üzere hareket etmez, edemez.
Mutlu insan, ne istediğini bildiğinden Allah’ın kendisine çizdiği Kur’ani plan üzere hareket eder. Planlamak zorunda değildir çünkü zaten planlanmış harika bir düzenin sadece gönüllü bir parçası olduğundan rahattır!
6- Mutsuz insan, istikrarlı değildir.
Çünkü yaşı, konumu, çevresi değiştikçe şaşkınlaşır, doğruları seçemez.
Mutlu insan, her yer ve zamanda ne yapması gerektiği Rabbi tarafından öğretildiği için stabildir. Yapması gereken hep elinin altında olduğundan dingindir!
7- Mutsuz insan, sabırsızdır. Çünkü her şeyin, hemen şimdi, istediği gibi olmasını ister. Ölümü bir son bilir.
Mutlu insan, elinden geleni yapıp Allah’a tevekkül eder. Ölüm onun için bir başlangıçtır.
8- Mutsuz insan, öfkelidir! Çünkü istediklerinin olmayışına tahammülü yoktur.
Mutlu insan, her istediğinin bu dünyada vaat edilmediğini ve insanlara bekçi olmaması gerektiğini bilir. Nefsi için, Allah’ın arzında, sesini yükseltmez. Her şey benim istediğim gibi olacak demez!
9- Mutsuz insan, sorumsuzdur. Çünkü sorumluluk ağır gelir.
Mutlu insan, yaptığı zerre kadar iyiliğin bile karşılıksız kalmayacağının bilinci ile kumbarasında salih amel biriktirir!
10-Mutsuz insan, tembeldir! Çünkü yapsam ne olur, yapmasam ne olur diye düşünür.
Mutlu insan, ateşe atılacak olan şeytan gibi başaramamasının suçunu Rabbine veya insanlara, olaylara yüklemeden daima yaraşır bir çaba gösterir!
11-Mutsuz insan, güvensizdir. Çünkü Rabbinin gücünü gereği gibi kabullenmemenin cezasını, emniyetsiz bir hayatla öder. Kendine bile güvenmediği için, kimseye güvenememektedir.
Mutlu insan, daima Allah’ın korumasında olduğunun bilinci ile tedirgin değildir. Çevresindeki insanlara ise Rabbine olan sadakati noktasında güvenir!
12- Mutsuz insan, iletişimde sorunludur. Çünkü olaylara ben merkezli yaklaşır. Nefsini ön plana çıkarır.
Mutlu insan, biz merkezli düşünerek, gerektiğinde empatik davranarak, karşısındaki yerine kendini koyabilir.
13- Mutsuz insan, kibirlidir. Çünkü sadece kendini ve kendi doğrularını beğenir.
Mutlu insan, kibrin şirk olduğunu bildiğinden, haddini aşmayarak hep bir yanılma payı olabileceğini kabullenip, başkalarının aklından faydalanacak kadar mütevazidir. En doğrunun ilahi emirler olduğunu bilip, nefsini eğitir.
14- Mutsuz insan, hayalperesttir. Çünkü gerçeğin ne olduğunu görecek basiretten yoksundur. Ütopyalarla avunmaya çalışır.
Mutlu insan, gerçeğin bilgisinin Kur’an’ da apaçık anlatıldığını bildiğinden, ütopik olmayan bir cennet hayali Onun için yeterince motive edicidir!
15- Mutsuz insanın, gelecek kaygısı vardır!
Çünkü; Önünü göremez, gösterildiğinde ise gayba inanmaz.
Mutlu insan, gaybı Kur’an ayetlerinden sorunun ne olmasını istiyorsa seçer ve ona göre hareket ettiğinde kaygı yerine, ümit besleyebilir!
16- Mutsuz insan, uzun uzun planlar yapar!
Çünkü bir şeyi hep bir başka şeyin olmasına bağlayıp, bolca mazeret üreterek, hep emeksiz yemek ister!
Mutlu insan, başarının sürpriz olmayacağını bildiğinden, olmasını istedikleri için kimseden bir şey beklemeden, Rabbine güvenip yola çıkar, her an hedefe yaklaşır!
17- Mutsuz insan, erteler! Çünkü ölümün yaşlanınca geleceğini sanır.
Mutlu insan, Anın vacibini yaşar, geçen her dakika hesaba hazırlanır!
18- Mutsuz insan, kederlidir! Çünkü her şey, her an onun kâğıttan gemisini delebilir!
Mutlu insan, Gemisinin tahtadan ve çividen olduğunun, kalkmasının ve durmasının hep bir “Ol” emrine bağlı olduğu bilinci ile hareket eder, delinmesi ile bile korunabileceği, kitabında öğretildiği için, her şerde bir hayır arar!
19- Mutsuz insan, kincidir! Çünkü ne kendini, ne başkalarını affetmeyi bilmez.
Mutlu insan, affedenin affedileceğini bildiğinden, hep affedicidir!
20- Mutsuz insan, tevekkülsüzdür! Çünkü her şeyin elinden gelmesini ister. Olmayınca yıkılır.
Mutlu insan, elinden geleni yapıp gerisini Rabbine havale eder ve kabul buyur, gücüm buna yetiyor der!
21-Mutsuz insan, unutkandır! Çünkü kafası çok karışıktır.
Bir anda çok iş yapmaya çalışıp hiçbir işi hakkı ile yapamaz!
Mutlu insan, ne yapacağını daima bilen bir Rabbe teslim olmanı rahatlığını yaşamak inşaallah der ve işe koyulur. Yaptıklarını sıra ile önemine göre, sakin, dinamik, programlı bir şekilde yaptığından, eksik kalmaz!
22- Mutsuz insan, hırslıdır. Çünkü dünyada her istediğim olsun der.
Mutlu insan, dünyayı bırakıp gideceğini bildiğinden, ihtiyacı ile yetinip, kalanı verir ve ahiret konusunda hayırlarda yarışarak, riskli bir dünyaya değil, sıfır risk içeren cennet hayatına yatırım yapar!
22- Mutsuz insan, kıskançtır. Çünkü gözü hep başkasınınkinde olduğundan, komşunun tavuğunu kaz görür. Uzanamadığı ciğere mundar der veya çenesini zenginin mal varlığı ile yorar.
Mutlu insan, kendisine verilenle yetinir. Nimetten hesap verileceğinin bilinci ile, kendinden zor durumdakileri de düşünüp, elindekini gereğinde ona verir!
24-Mutsuz insan, kaprislidir. Çünkü burnundan kıl aldırmaz.
Mutlu insan, eleştiriye açıktır, burnunu havaya kaldırmaz!
25- Mutsuz insan, çıkarcıdır. Çünkü hep bana der!
Mutlu insan, Rabbena diyerek nefsini öz kardeşinin nefsi için geri çeker.
26-Mutsuz insan, karamsardır. Çünkü gözü kararmıştır.
Mutlu insan, ferasetle bakmayı bildiğinden, kalbindeki iman nuru, gözünü aydın kılmış yolunu ışıtmıştır!
27- Mutsuz insan, Şüphecidir! Çünkü herkesi kendi gibi sanır.
Mutlu insan, zannın çoğu haramdır diye bildiğinden zannetmez, sadece tedbir alır!
28- Mutsuz insan, dikkatsizdir! Çünkü yaptığını önemsemez.
Mutlu insan, her yaptığının şahitli olduğu bilinci ile temkinlidir.
29- Mutsuz insan, yalancıdır. Çünkü doğrular onu rahatsız eder.
Mutlu insan, her an doğruyu söyleyerek, dünya ve ahirette başı dik, alnı açık yaşar!
30- Mutsuz insan, özensizdir. Çünkü insanlar onu önemsemediği için kırgındır.
Mutlu insan, Rabbinin kendini hiç terk etmeyip, darılmayacağını bildiğinden huzurludur, mükemmellini yapmaya gayretlidir.
31- Mutsuz insan, müşkülpesenttir. Çünkü zor beğenir ve tatmin olur.
Mutlu insan, Kolaylaştırın, güçleştirmeyin dendiğini bildiği için bulduğu ile yetinir!
32- Mutsuz insan, melankoliktir. Çünkü yanlış kararlar almış, pişmanlık denizinde boğulur.
Mutlu insan, Yanlış bile yapsa tevbe kapısının, Azrail’le buluşuncaya dek açık olduğu bilinci ile rahmet denizinin ferahlığı ile sükunet bulur!
33- Mutsuz insan, kabadır. Çünkü çevresindekileri değersizleştirerek kendi gücünü ispat derdindedir.
Mutlu insan, nezaket çerçevesinde yumuşaklıkla işleri bitirir!
34- Mutsuz insan, nazlıdır! Çünkü her istediği yapılsın ister.
Mutlu insan, makuldür. Olamayacağını anladığı anlarda, olgunlukla kabul eder.
35- Mutsuz insan, despottur. Çünkü istedikleri olmadığından çevresindekileri, kendine köle etmeye çalışır.
Mutlu insan, kimsenin; kimsenin kölesi olmayacağını baştan kabul ederek,
çevresi ile saygın bir ilişkide bulunur.
36- Mutsuz insan, cahildir. Çünkü bilmez, bilmediğini da bilmez, gayrette sarf etmez.
Mutlu insan, bilir, bildiğini de bilir, bildiklerini de bildirir.
37- Mutsuz insan, gafildir. Çünkü aldırmaz.
Mutlu insan, yaşadıklarından ders alır, aldanmaz.
38- Mutsuz insan, fâsıktır. Çünkü helal- haram takmaz. Günah işler.
Mutlu insan, günahlarında asla ısrar etmez!
39- Mutsuz insan, müşriktir. Çünkü Allah’tan başka herkesi takar, Allah’ın hükümlerinde var olan konularda bile, muhalefet hakkı olduğu zannı ile sapar.
Mutlu insan, yaratmanın ve yönetmenin Allah’a mahsus olduğunun bilinci ile hayatının her anında O’nun hükümlerine uygun yaşar. Onu muhalefete davet edenlere ”La” diyerek karşı çıkıp, safını belirler.
40- Mutsuz insan, münafıktır.
Çünkü kalbi cadı kazanı gibi kaynıyor. Hep ikiyüzlülüğün eylem hazırlığını yapıyor.
Mutlu insan, kalbine inen sekinetle her yerde, her zaman istikrarla kulluk bilinci ile hareket ediyordur.
41- Mutsuz insan, alaycıdır. Çünkü üzmekten, ezmekten hoşlanır.
Mutlu insan, Takdir etmeyi bilir. Gönül alır.
42- Mutsuz insan, dedikoducudur. Çünkü kendini değil, başkalarını eleştirmekten zevk alır.
Mutlu insan, önce kendine odaklanıp, çevresindekileri gıyabında sadece hayırla anarak, onunla karşılaştığında yüreği sakin kalır.
43- Mutsuz insan, cimridir. Çünkü esirgediklerinin kendini baki kılacağını sanır.
Mutlu insan, vererek nice gönüller alır.
44- Mutsuz insan, adaletsizdir. Çünkü işine geldiği gibi davranır.
Mutlu insan, arşın gölgesinde gölgelenmek için en yakını veya kendi aleyhine de olsa emrolunduğu gibi dosdoğru davranır.
45- Mutsuz insan, zalimdir. Çükü kendine hayrı olmayandan kime hayır beklenir. Sadece can yakar.
Mutlu insan, mazlumun elinden tutup, ayağa kaldırmanın görevi olduğunu bilir. Nice yanan yüreğin, ateşini söndürür.
46- Mutsuz insan, nankördür. Çünkü Rabbinin üzerindeki nimetlerini bile görmezden gelir.
Mutlu insan, nimetten hesap verileceğinin bilinci ile şikâyeti kesip, şükrünü arttırır.
47- Mutsuz insan, paniktir. Çünkü ölümden ve hesaptan korkar.
Mutlu insan, ölüme nişanlı olduğunu bilir, şahadetle düğününü yapıp,
korkusuzca cennete girer.
48- Mutsuz insan, kaygılıdır. Çünkü şeytana dost olmuştur, o da dostlarını korkutur.
Mutlu insan, gerçek dostu Allah’ı bulduğundan, en çok Allah’tan korkup, en çok onu severek, vesveseden kurtulur.
49- Mutsuz insan, korkaktır. Çünkü kendini koruyamayacağı anlar olabileceğini bilir.
Mutlu insan, her an duaya sığınarak, Allah’tan başka hiçbir şeyden korkmaması gerektiğini bildiği için, imanı ona güç verir.
50- Mutsuz insan, cesaretsizdir. Çünkü yaptığının sonucunu kestiremez.
Mutlu insan, besmele ile başlar, Kur’an’nın emrettiğini yapar, eşrefi mahlûkat olmanın bilinci ile motivasyonu çok yüksektir.
51- Mutsuz insan, müsriftir. Çünkü verilenin kıymetini bilmez, boşa harcar.
Mutlu insan, nimete ve emeğe değer verir. Şeytanın kardeşi olmamak için,zerrelerin hesabının tutulduğunu bilir.
52- Mutsuz insan, dağınıktır. Çünkü niyeti her zaman karışıktır.
Mutlu insan, daima tertipli, düzenli, bakımlıdır.
53- Mutsuz insan, pistir. Çünkü içi kararmıştır.
Mutlu insan, tertemizdir. Maddi-manevi pislikten arınmanın farz olduğunu hiç hatırdan çıkarmamıştır.
54- Mutsuz insan, kültürsüzdür. Çünkü sadece kendi âleminde yaşar.
Mutlu insan, duyarlıdır. Yaşadığı dünyadaki insanlığın ortak değerlerinden hikmet kapmaya bir ömrü adar.
55- Mutsuz insan, görgüsüzdür. Çünkü görüp ibret alacak insanlar yoktur etrafında.
Mutlu insan, seven, sevilen bir insan olmanın asaletini davranışları ile yansıtır.
56- Mutsuz insan, kavgacıdır. Çünkü ne Rabbinden, ne çevresinden razı değildir.
Mutlu insan, Rabbi ve kendi ile barışık olduğundan, ortama neşe ve dinginlik getirir.
57- Mutsuz insan, iftiracıdır. Çünkü bilmediği konuda konuşur!
Mutlu insan, kulağın, gözün ve kalbin sorumlu olacağını bildiğinden, bilmediği konuda suskundur!
58- Mutsuz insan, oyunbozandır. Çünkü girdiği yere fesatlık sokar.
Mutlu insan, ara bulandır. Düzene koyan, yıkılanı yapandır.
59- Mutsuz insan, ümitsizdir. Çünkü yaptıklarını bilir, affeden değil,azap eden bir Rabbe inanır.
Mutlu insan, Rabbinin rahmetinin gazabını geçtiğini, Allah’tan ümit kesenlerin yalnız kafirler olduğu bilinci ile, umudu hep diri tutandır!
60- Mutsuz insan, gevezedir.
Çünkü çok konuşarak iç sesini bastırmaya çalışır. Söylediklerini tartmaz.
Mutlu insan, düşünmeden konuşmaz, söylediği her sözün kayda alındığını bilir.
61- Mutsuz insan, sünepedir. Çünkü kendini başarısız olmaya şartlandırmıştır.
Hangi işe el atsa, eline yüzüne bulaştırır.
Mutlu insan, kendini başarıya adamıştır. Sabrederek, direnerek,hazırlık yaparak başarılı bir sonu hak etmek için azimli davranır.
62- Mutsuz insan, dolandırıcıdır. Çünkü menfaati uğruna herkese zarar verebilir.
Mutlu insan, Allah’ın tuzak kuranların en hayırlısı olduğunu hatırlayıp, kimseyi aldatmaz.
63- Mutsuz insan, küfürbaz olur. Çünkü kulağı kesik denecek kadar, kötülüğü nam salmıştır.
Mutlu insan, kullarıma sözün güzelini söyle diyen Rabbi olduğundan ağzından hep bal damlaması için azami dikkatli konuşur.
64-Mutsuz insan, saygısızdır. Çünkü haddini hiç bilmemiştir. Bildireni dinlememiştir.
Mutlu insan, Allah ve Rasulünün hüküm koyduğu bir konuda, sesinin kesip, mubahlar konusunda ise, eşek olmamak için sesini alçaltarak, herkese yaşına göre değer vermeyi bilmiştir.
65- Mutsuz insan, zevksizdir. Çünkü yaptığı hiçbir şeyi isteyerek yapmadığından önemsemez, neyin nasıl olması gerektiğini bir türlü kestiremez.
Mutlu insan, her işi ibadet bilinci ile yaptığından, zevkli, hoş ve olması gerektiği gibidir.
66- Mutsuz insan, ukaladır. Çünkü her şeyin en güzel ve doğrusunu bildiğini sanır.
Mutlu insan, kendisini ilgilendirmeyen konularda konuşmamanın imanı kemale erdirdiğini bildiğinden, ancak fikri sorulunca konuşur.
67- Mutsuz insan, katıdır. Çünkü insan kazanmak gibi bir derdi yoktur.
Mutlu insan, ise ateşten can kurtarırken zaman zaman sertleşmesinin katılığından değil, telaşından olduğunu hissettirir. Genel hali ise yumuşaktır. Çünkü, yumuşak olmazsa eğer etrafındakilerin dağılıp gideceğini bilir.
68-Mutsuz insan, alıngandır. Çünkü söylenen her sözü kendi aleyhinde,her bakışı art niyetli sanır.
Mutlu insan, niyet okumaya kalkmaz, açık yüreklilikle duygularını paylaşır,sorar, söyler, anlaşır.
69- Mutsuz insan, sağlıksızdır. Çünkü hep hastadır. Hasta olduğundan sızlanır,hastalığını abartır.
Mutlu insan, hasta bile olsa acılarının, sıkıntılarının, dertlerinin birer günahlardan arınma vesilesi olduğunu bilir, hamdini arttırarak bağışıklık sistemini ayağa kaldırır.
70- Mutsuz insan, takıntılıdır. Çünkü dost sandığı şeytandır. Peşine takılmıştır.
Mutlu insan, vesveselere kulak tıkayıp, bir işten yorulduğunda diğerine geçerek,kendini dinlemek yerine, sevap kazanır. Şeytanın emir eri olmaktan kurtulur. Rabbinin kulu olur.
71- Mutsuz insan, şımarıktır. Çünkü istedikleri olmazsa azar. Ortamı huzursuz eder.
Mutlu insan, kendi mutluluğu adına başkalarını mutsuz etmez.
Şımararak Allah’ın gazabını üzerine çekmez. Oda bilir ki Allah şımarıkları sevmez.
72- Mutsuz insan, onursuzdur. Çünkü hep nefsinin tatmin edilmesini, okşanmasını ister.
Mutlu insan, kimseden bir şey istemeyerek izzetini korur, kimseye minnettar olmadan göçer.
73- Mutsuz insan, iffetsizdir. Çünkü gayri meşru yollarla; çıplaklık, flört, zina v.s kendini mutlu etmeye çalışır.
Mutlu insan, nefsinin hep cehennemlik şeyleri hoş bulduğunu hatırlayıp,zor gelse bile nefsini tutmayı bilerek meşru yollarla, Allah’ın izin verdiği şekilde huzur bulur.Yaptığı hatalar varsa bile geçmişinde tevbe ile arınıp, bir daha aynı hatalara dönmekten ateşe atılacakmışçasına korkar, Rabbine sığınır.
74- Mutsuz insan, suratsızdır. Çünkü içi dışına yansıyordur.
Mutlu insan, kalbinin nurunu yüzüne taşıyarak, girdiği yeri nuru ile aydınlatır.Ortamı germez, dondurmaz, aksine rahatlatır, ısıtır.
75- Mutsuz insan, bağımlıdır. Çünkü hep birilerinin ona pervane olmasını ister. Asalak gibi davranır, bencildir.
Mutlu insan, bir tek Allah’tan yardım diler. Faydalanılan kişidir.
Gözü de, gönlüde Allah’ın bu dünyada verdikleri ile toktur. Kimsenin mal ve evladı onu kıskandırmaz.
76- Mutsuz insan, alışkanlıklarının kölesidir. Çünkü sabit fikirlidir. Değişmemeyi erdem sanır.
Mutlu insan, alışkanlıklarının efendisidir. İki günü bir geçince zararda olduğunu hatırlar, hayra ulaştıran her eyleme hicret ederek güzel bir bitki gibi, vazgeçilmezlerine sımsıkı bağlanıp, köklerini toprağa sokarak vazgeçilebilir olan, sararmış yapraklarını köklerine gübre yapmak için döker yepyeni bir bahara hazırlanır.
77- Mutsuz insan, huzursuzdur. Çünkü hem kendini, hem herkesi bir türlü mutlu edemediğinin farkındadır. Gergindir.
Mutlu insan, nefsin verdikçe isteyeceğini, insanın ise Rabbine bile nankör olduğunu Hatırlayıp, kendini nefsini veya çevreyi razı etmeye çalışmaktan kurtarıp, Alemlerin Rabbini kendine İlah seçerek, şirkten kurtulur. Ve hoşnut olacağı bir dünyaya kavuşana dek, “ Rabbim benden razı olacağın bir hayatı yaşamak için, bize bu durumumuzdan bir kurtuluş yolu hazırla, bizi katından bir güçle destekle!” diyerek, bu dünyada Rabbini hoşnut edenleri hoşnut edileceğini hatırında tutarak, inandım demekle kalmaz, inandığını yaşar ve iman üzere ölür.