Mevlid: Bir Geleneğin Huzuru
Bugün, sessizliğin içinde yankılanan dualar ve ilahilerle dolu bir mevlid’e gittik. Rahmetli hala oğlunun taziyesinin 3. gününde verilen mevlid… Mevlid, İslam geleneğinde farklı yorumlara açık bir mesele… Kimileri onu sonradan eklenmiş bir bidat olarak görürken, kimileri de Resûlullah’ı anmanın, ona olan sevgiyi ifade etmenin bir yolu olarak kabul eder. Biz ise bu gece, tartışmaların ötesinde, Kur’an tilavetinin ve ilahilerin gönüllerde bıraktığı sükûnetin içinde bulduk kendimizi.
Hacı Kerim Dal abimiz, mevlidin erken başlamasına dair hafif bir serzenişte bulundu. Melle Ali ile aralarında kısa bir polemik yaşandı ama bu küçük tartışma, meclisin ruhuna zarar vermedi. Kimi zaman insanoğlunun ritüellere olan bağlılığı, saatlerin bile birer hüküm taşımasına neden oluyor. Ancak vakit akıp gidiyor, neticede sözler yerini yine zikre, dualara ve tesbihlere bırakıyordu.
Gözleri görmeyen bir hocanın okuduğu ilahi, yüreklerimizi derinden sarstı. Görmeyen gözlerin iç dünyayı nasıl aydınlatabileceğini, duymayan kulakların nasıl en hakiki sesi işitebildiğini bir kez daha idrak ettik. Mevlid ortamı, içinde bulunduğumuz dünyanın gürültüsünden sıyrılmış bir sığınak gibiydi. İnsanların yüzlerinde dingin bir hal, duaların arasında kaybolmuş bir huzur vardı.
Mevlide eşim, ablam, abim ve yengemle birlikte katıldık. Aynı niyetle bir araya gelmiş olmak, rahmetin bir başka vesilesiydi. Dualar ettik, gönüllerimizden geçenleri Rabbimize arz ettik. Vakit ilerledikçe meclisi Mehmet Akif Camii imamı devraldı ve mevlid devam etti. Sonunda dillerimizden dökülen en samimi temennilerle noktalandı gece: Allah kabul etsin, ölmüşlerimize rahmet eylesin.
Her mevlid, geride kalanlar için bir dua, göçüp gidenler için bir rahmettir. Bazen bir tartışmanın, bazen bir ilahinin, bazen de bir gözyaşının içinde saklıdır o rahmet. Ama her halükârda, her mevlid gecesi, göğe yükselen duaların yankılandığı bir vakit olarak kalır.
11.02.2025