İslam
İslam, kelime anlamı itibarıyla “teslim olmak, boyun eğmek, barışa ermek” demektir. Dini bir terim olarak ise İslam; Allah’ın gönderdiği vahye ve peygamberlerine teslim olup yalnız O’na kulluk etmeyi, hayatın bütün alanlarında O’nun emir ve yasaklarına tabi olmayı ifade eder. Kur’ân-ı Kerîm’de, “Şüphesiz Allah katında din İslam’dır” (Âl-i İmrân, 19) buyrularak, insanlığın yaratılış gayesi olan tevhid dininin nihai şeklinin İslam olduğu beyan edilmiştir.
İslam, Hz. Âdem’den Hz. Muhammed’e (s.a.v.) kadar tüm peygamberlerin davet ettiği aynı hakikatin, son ve kemale ermiş hâlidir. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) bu hususu, “Benimle benden önceki peygamberlerin durumu, bir bina yapan adama benzer. O bina tamamlanır ama bir tuğla yeri boş kalır. İnsanlar o boşluğa bakıp hayret eder. İşte ben o tuğlayım; ben peygamberlerin sonuncusuyum” (Buhârî, Menâkıb, 18) buyurarak açıklamıştır.
İslam, iman ve ameli bir bütün olarak ele alır. İmanın altı şartı (Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, ahiret gününe ve kadere iman) inanç esaslarını oluştururken; İslam’ın beş şartı (kelime-i şehadet, namaz, oruç, zekât ve hac) ibadet boyutunu temsil eder. Bununla beraber İslam, yalnızca ibadetlere indirgenmiş bir din değil, ahlak, sosyal adalet, ekonomi, siyaset ve hukuk gibi tüm alanları kuşatan bir hayat nizamıdır.
Kur’ân ve Sünnet, İslam’ın temel kaynaklarıdır. Müslümanlar, bu iki kaynak ışığında hayatlarını şekillendirirler. İslam’ın nihai hedefi, insanın dünya ve ahirette saadete ulaşmasıdır. Dünya hayatında adaleti, kardeşliği ve merhameti tesis ederken; ahirette Allah’ın rızasına kavuşmayı amaçlar. İslam, insanın hem ruhunu hem de toplum düzenini ıslah eden ilahi bir rahmettir.
İslam, bütün insanlara hitap eden evrensel bir çağrıdır. Irk, renk, coğrafya ve sınıf ayrımı gözetmez. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Veda Hutbesi’nde bu hakikati şu sözlerle ilan etmiştir: “Arap’ın Arap olmayana, Arap olmayanın Arap’a üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takvâdadır.”