MESCİD-İ AKSA ŞİİRİ

MESCİD-İ AKSA

Mescid-i Aksâ’yı gördüm düşümde,
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu.
Varıp eşiğine alnımı koydum,
Sanki bir yeraltı nehri çağlıyordu.

“Gözlerim yollarda bekler dururum,
Nerede kardeşlerim?” diyordu bir ses.
“İlk kıblesi benim ulu Nebi’nin,
Unuttu mu bunu acaba herkes?”

“Burak dolanırdı yörelerimde,
Mi’raca yol veren hız üssü idim.
Kutsallığım belli şehir ismimden,
Her yere nur saçan bir kürsü idim.”

“Hani o günler ki binlerce mü’min,
Tek yürek halinde bana koşardı?
Hemşehrim Nebiler hatırı için,
Cevaba erişen dualar vardı.”

“Şimdi kimsecikler varmaz yanıma,
Mü’minlerden yoksunum, tek ve tenhayım.
Rüzgârlar silemez gözyaşlarımı,
Çöllerde kayıp bir yetim vahayım.”

Mescid-i Aksâ’yı gördüm düşümde
“Götür Müslümana selam.” diyordu.
“Dayanamıyorum bu ayrılığa,
Kucaklasın beni İslam.” diyordu.

M. Âkif İNAN