ÖLMEDİM ANNE
Ayrılalıdan beri yaşlandım anne,
Saçlarım ağardı, alnım kırıştı.
Bir bilsen ki oğlun kaç bela aştı,
Büküldü de belim, ölmedim anne!
Hep kara bulutlar başımda durdu
Bin bir bela ile bedenim yordu.
Eyyubî imtihan beni de buldu,
Yine şükreyleyip ölmedim anne!
Bilirim hayalim gözünde tüter,
Akar gözyaşı Yakup’tan beter,
Gam yüklü kervanım Mısır’a sefer,
Kuyuya düştüm de ölmedim anne!
Koç kurbanlar gibi nişanelendim,
İsmail, Abdullah oldum adandım.
Sabır, teslimiyet ile denendim,
Amade durdum da ölmedim anne!